Modern, eğitimli toplumumuzda, bazen geleneksel inançların, özellikle de Kutsal Kitap ile ilgili olanların yalnızca modası geçmiş batıl inançlar olup olmadığını merak ederiz. Kutsal Kitap, birçok inanılmaz mucizeden bahseder. Ancak muhtemelen en inanılmaz olanı, İsa Mesih’in çarmıha gerildikten sonra ölümden dirilişini anlatan Kutsal Cuma ve İlk Meyveler hikayesidir.
John Singleton Copley , PD-ABD’nin süresi dolmuş , Wikimedia Commons aracılığıyla
İsa’nın ölümden dirilişiyle ilgili bu anlatımı ciddiye almak için mantıklı bir kanıt var mı? Birçok kişiyi şaşırtacak şekilde, İsa’nın dirilişinin gerçekten gerçekleştiğine dair güçlü kanıtlar sunulabilir. Bu, tarihsel verilere dayanan bir argümandan kaynaklanıyor. Dini inanca değil, delile ve akla dayanıyor.
Bu soru, kendi hayatlarımızı doğrudan etkilediği için dikkatle incelenmeye değer. Sonuçta hayatta ne kadar para, eğitim, sağlık ve diğer hedeflere ulaşırsak ulaşalım hepimiz öleceğiz. Eğer İsa ölümü yendiyse, bu bizim yaklaşan ölümümüz karşısında gerçek bir umut anlamına gelir. O halde, İsa’nın dirilişine dair temel tarihsel verilere ve kanıtlara bakalım.
İsa’nın var olduğu ve tarihin akışını değiştiren halka açık bir ölümle öldüğü kesindir. Bunu doğrulamak için sadece İncil’e bakmak gerekmez. Seküler tarih, İsa ve onun yaşadığı dönemin dünyası üzerinde yarattığı etkiye dair çeşitli atıfları kaydeder.
İkiye bakalım.
Tacitus: İsa’ya Tarihsel Referans
Romalı vali ve tarihçi Tacitus, Roma İmparatoru Nero’nun MS 1. yüzyılda (65 yılında) Hristiyanları nasıl idam ettiğini kaydederken İsa’ya atıfta bulunur. Nero, Roma’nın yakılmasından Hristiyanları sorumlu tutmuş ve ardından onlara karşı bir yok etme kampanyası başlatmıştır. Tacitus’un MS 112’de yazdığına göre:
‘Nero.. genel olarak Hıristiyan olarak adlandırılan ve kötülüklerinden dolayı nefret edilen kişiler en şiddetli işkencelerle cezalandırıldı. İsmin kurucusu Christus, Tiberius döneminde Judea’nın vekili Pontius Pilatus tarafından idam edildi; ancak bir süreliğine bastırılan zararlı batıl inanç, yalnızca fesadın çıktığı Yahudiye’de değil, aynı zamanda Roma şehrinde de yeniden patlak verdi.Tacitus. Yıllıklar XV. 44
Tacitus şunu doğruluyor:
- İsa tarihi bir kişiydi;
- Pontius Pilatus tarafından idam edildi;
- MS 65’e gelindiğinde (Nero’nun zamanı), Hıristiyan inancı Yahudiye’den Roma’ya kadar Akdeniz’e yayılmıştı. Üstelik bunu o kadar güçlü bir şekilde yapmıştı ki, Roma İmparatoru bununla baş etmesi gerektiğini hissetti.
Tacitus’un bu sözleri, düşmanca bir tanık olarak yazdığına dikkat etmek gerekir. Çünkü İsa’nın başlattığı hareketi “kötü bir batıl inanç” olarak nitelendiriyor. Ona karşı çıkıyor, ama tarihsel varlığını inkar etmiyor.
Josephus: İsa’ya Tarihsel Referans
Josephus, MS 1. yüzyılda Romalılara yazan bir Yahudi askeri lider ve tarihçiydi. Yahudi halkının tarihini başlangıcından kendi zamanına kadar özetlemiştir. Bunu yaparken, aynı zamanda İsa’nın yaşadığı dönemi ve kariyerini şu sözlerle anlatmıştır:
‘Bu sırada bilge bir adam vardı… İsa. … iyi ve … erdemli. Yahudilerden ve diğer milletlerden birçok kişi onun öğrencisi oldu. Pilatus O’nu çarmıha gerilmeye ve ölüme mahkûm etti. Ve onun müridi olanlar onun müritliğini bırakmadılar. O’nun çarmıha gerildikten üç gün sonra kendilerine göründüğünü ve hayatta olduğunu bildirdiler.Josephus. MS 90. Eski Eserler xviii. 33
Josephus bunu doğruluyor:
- İsa vardı,
- O bir din öğretmeniydi.
- Öğrencileri açıkça İsa’nın ölümden dirilişini ilan ettiler.
Geçmişe yapılan bu kısa bakışlardan İsa’nın ölümünün iyi bilinen bir olay olduğu anlaşılıyor. Buna ek olarak, öğrencileri onun diriliş iddiasını Yunan-Roma dünyasına alenen dayatmaya çalışıyorlardı.
İncil’den Tarihsel Arka Plan
Bir doktor ve tarihçi olan Luka, bu inancın antik dünyada nasıl geliştiğine dair daha fazla ayrıntı sunar. İşte İncil’deki Elçilerin İşleri kitabından bir alıntı:
Kâhinler, tapınak koruyucularının komutanı ve Sadukiler*, halka seslenmekte olan Petrus’la Yuhanna’nın üzerine yürüdüler.
RESULLERİN 4: 1-16
2 Çünkü onların halka öğretmelerine ve İsa’yı örnek göstererek ölülerin dirileceğini söylemelerine çok kızmışlardı.
3 Onları yakaladılar, akşam olduğu için ertesi güne dek hapiste tuttular.
4 Ne var ki, konuşmayı dinlemiş olanların birçoğu iman etti. Böylece imanlı erkeklerin sayısı aşağı yukarı beş bine ulaştı.
5 Ertesi gün Yahudiler’in yöneticileri, ileri gelenleri ve din bilginleri* Yeruşalim’de toplandılar.
6 Başkâhin Hanan’ın yanısıra, Kayafa, Yuhanna, İskender ve başkâhin soyundan gelen herkes oradaydı.
7 Petrus’la Yuhanna’yı huzurlarına getirtip onlara, “Siz bunu hangi güçle ya da kimin adına dayanarak yaptınız?” diye sordular.
8 O zaman Kutsal Ruh’la dolan Petrus onlara şöyle dedi: “Halkın yöneticileri ve ileri gelenler!
9 Eğer bugün bir hastaya yapılan iyilik nedeniyle bizden hesap soruluyor ve bu adamın nasıl iyileştiği soruşturuluyorsa, hepiniz ve bütün İsrail halkı şunu bilin: Bu adam, sizin çarmıha gerdiğiniz, ama Tanrı’nın ölümden dirilttiği Nasıralı İsa Mesih’in adı sayesinde önünüzde sapasağlam duruyor.
10 (#4:9)
11 İsa,’Siz yapıcılar tarafından hiçe sayılan, Ama köşenin baş taşı durumuna gelen taş’tır.
12 Başka hiç kimsede kurtuluş yoktur. Bu göğün altında insanlara bağışlanmış, bizi kurtarabilecek başka hiçbir ad yoktur.”
13 Kurul üyeleri, Petrus’la Yuhanna’nın yürekliliğini görüp de bunların eğitim görmemiş, sıradan kişiler olduklarını anlayınca şaştılar ve onların İsa’yla birlikte bulunduklarını farkettiler.
14 İyileştirilen adam, Petrus ve Yuhanna’yla birlikte gözleri önünde duruyordu; bunun için hiçbir karşılık veremediler.
15 Kurul üyeleri onlara dışarı çıkmalarını buyurduktan sonra durumu kendi aralarında tartışmaya başladılar.
16 “Bu adamları ne yapacağız?” dediler. “Yeruşalim’de yaşayan herkes, bunların eliyle olağanüstü bir belirti gerçekleştirildiğini biliyor. Biz bunu inkâr edemeyiz.
17 Bunun üzerine, kıskançlıkla dolan başkâhin ve yanındakilerin hepsi, yani Saduki* mezhebinden olanlar, elçileri yakalatıp devlet tutukevine attırdılar.
RESULLERİN 5: 17-40
18 (#5:17)
19 Ama geceleyin Rab’bin bir meleği zindanın kapılarını açıp onları dışarı çıkarttı. “Gidin! Tapınağa girip bu yeni yaşamla ilgili sözlerin hepsini halka duyurun” dedi.
20 (#5:19)
21 Elçiler bu buyruğa uyarak gün doğarken tapınağa girip öğretmeye başladılar Başkâhin ve yanındakiler gelince Yüksek Kurul’u*, İsrail halkının bütün ileri gelenlerini toplantıya çağırdılar. Sonra elçileri getirtmek için tutukevine adam yolladılar.
22 Ne var ki, görevliler zindana vardıklarında elçileri bulamadılar. Geri dönerek şu haberi ilettiler: “Tutukevini kilitli ve tam bir güvenlik altında, nöbetçileri de kapılarda durur bulduk. Ama kapıları açtığımızda içerde kimseyi bulamadık!”
23 (#5:22)
24 Bu sözleri işiten tapınak koruyucularının komutanıyla başkâhinler şaşkına döndüler, bu işin sonunun nereye varacağını merak etmeye başladılar.
25 O sırada yanlarına gelen biri, “Bakın, hapse attığınız adamlar tapınakta dikilmiş, halka öğretiyor” diye haber getirdi.
26 Bunun üzerine komutanla görevliler gidip elçileri getirdiler. Halkın kendilerini taşlamasından korktukları için zor kullanmadılar.
27 Elçileri getirip Yüksek Kurul’un önüne çıkardılar. Başkâhin onları sorguya çekti: “Bu adı kullanarak öğretmeyin diye size kesin buyruk vermiştik” dedi. “Ama siz öğretinizi Yeruşalim Kenti’nin her tarafına yaydınız. İlle de bizi bu adamın kanını dökmekten sorumlu göstermek istiyorsunuz.”
28 (#5:27)
29 Petrus ve öbür elçiler şöyle karşılık verdiler: “İnsanlardan çok, Tanrı’nın sözünü dinlemek gerek.
30 Atalarımızın Tanrısı, sizin çarmıha gererek öldürdüğünüz İsa’yı diriltti.
31 İsrail’e, günahlarından tövbe etme ve bağışlanma fırsatını vermek için Tanrı O’nu Önder ve Kurtarıcı olarak kendi sağına yükseltti.
32 Biz, Tanrı’nın kendi sözünü dinleyenlere verdiği Kutsal Ruh’la birlikte bu olayların tanıklarıyız.”
33 Kurul üyeleri bu sözleri işitince çok öfkelendiler ve elçileri yok etmek istediler.
34 Ama bütün halkın saygısını kazanmış bir Kutsal Yasa öğretmeni olan Gamaliel adlı bir Ferisi*, Yüksek Kurul’da ayağa kalktı, elçilerin kısa bir süre için dışarı çıkartılmasını buyurarak kurul üyelerine şunları söyledi: “Ey İsrailliler, bu adamlara yapacağınızı iyi düşünün!
35 (#5:34)
36 Bir süre önce Tevdas da kendi kendisiyle ilgili büyük iddialarda bulunarak başkaldırdı. Dört yüz kadar kişi de ona katıldı. Ama adam öldürüldü, izleyicilerinin hepsi dağıtıldı, hareket yok oldu.
37 Ondan sonra, sayım yapıldığı günlerde ortaya çıkan Celileli Yahuda, pek çok insanı ayartıp peşine taktı. Ama o da öldürüldü ve izleyicilerinin hepsi darmadağın oldu.
38 Şimdi size şunu söyleyeyim: Bu adamlarla uğraşmayın, onları rahat bırakın! Çünkü bu girişim, bu hareket insan işiyse, yok olup gidecektir.
39 Yok eğer Tanrı’nın işiyse, bu adamları yok edemezsiniz. Hatta kendinizi Tanrı’ya karşı savaşır durumda bulabilirsiniz.” Kurul üyeleri Gamaliel’in bu öğüdünü kabul ettiler.
40 Elçileri içeri çağırtıp kamçılattılar ve İsa’nın adından söz etmemelerini buyurduktan sonra salıverdiler.
Yetkililerin bu yeni inancı durdurmak için büyük çaba sarf ettiğini görüyoruz. Bu ilk tartışmalar ve zulümler Kudüs’te meydana geldi. Burası, yalnızca birkaç hafta önce İsa’nın herkesin gözü önünde idam edildiği ve gömüldüğü şehirle aynı.
Bu tarihsel verilerden yola çıkarak, olası tüm alternatifleri değerlendirip dirilişi araştırabiliriz. Sonrasında hangisinin en mantıklı olduğuna karar verebiliriz. Doğaüstü bir diriliş inancına dayanarak önyargılı olmak zorunda değiliz.
İsa’nın cesedi ve mezarı
Çarmıha gerilen ve ölen İsa’nın bedeni hakkında yalnızca iki olasılık var. Ya o Paskalya Pazar sabahı mezar boştu ya da içinde hâlâ onun cesedi bulunuyordu. Başka seçenek yok.
Cenazesinin mezarda kaldığını varsayalım. Ancak gelişen tarihi olayları düşündüğümüzde, zorluklar hızla ortaya çıkıyor.
Eğer ceset hâlâ mezardaysa, Kudüs’teki Romalı ve Yahudi liderler neden diriliş hikayelerini durdurmak için bu kadar aşırı önlemler almak zorunda kalsınlardı?
İncelediğimiz tüm tarihi kaynaklar, yetkililerin diriliş iddialarına karşı düşmanlıklarını gösteriyor. Ancak bu mezar, öğrencilerinin onun Kudüs’te ölümden dirilişine dair kamuya açık duyurularının hemen yanında bulunuyordu! Eğer İsa’nın bedeni hâlâ mezarda olsaydı, yetkililerin cesedini herkesin önünde sergilemesi kolay olurdu. Bu, onları hapsetmek, işkence etmek ve sonunda şehit etmek zorunda kalmadan hareketin itibarını zedeleyecekti.
Daha fazla düşünün; bu dönemde binlerce kişi İsa’nın Kudüs’te fiziksel olarak dirildiğine inandı. Diyelim ki siz de kalabalık içinde Petrus’u dinleyen ve onun inanılmaz mesajının inandırıcı olup olmadığını merak eden birisiniz. En azından öğle yemeği molanızı alıp mezara gidip cesedin hâlâ orada olup olmadığını kendiniz görmez miydiniz?
Eğer İsa’nın bedeni hâlâ mezarda olsaydı, bu hareket, bu kadar güçlü karşı delillerin bulunduğu böylesine düşmanca bir ortamda takipçi kazanamazdı.
Yani İsa’nın cesedinin mezarda kalması mantıksızdır.
Öğrenciler cesedi mi çaldılar?
Elbette boş bir mezar için diriliş dışında başka olasılıklar da vardır. Ancak cesedin kaybolmasıyla ilgili herhangi bir açıklama şu detayları da hesaba katmalıdır: Mezarın üzerindeki Roma mührü, mezarı koruyan Roma devriyesi, mezar girişini kapatan devasa (1-2 ton) taş ve cesede sürülen 40 kg’lık mumyalama maddesi. Liste uzayıp gidiyor. Tüm faktörleri ve senaryoları değerlendirmek için burada yeterli alan yok. Ancak en çok düşünülen açıklama, öğrencilerin cesedi çaldıklarıdır. Daha sonra onu saklamışlar ve insanları kandırmayı başarmışlardır.
Bu senaryoyu varsayalım. İsa tutuklandığında canlarını kurtarmak için kaçan korkmuş bir öğrenci grubunun nasıl yeniden toplanıp cesedi çalmak için bir plan yapabildiklerini açıklamanın zorluklarını göz ardı edemeyiz. Üç gün sonra cesur bir baskın planlayıp gerçekleştirdiler; Roma muhafızlarını alt ettiler, mührü kırdılar, devasa kayayı kaldırdılar ve mumyalanmış cesetle kaçtılar. Hepsi hayatta kaldı ve kısa süre sonra zarar görmeden kamuya açık tanıklık ettiler. Diyelim ki bunu başardılar ve sonrasında kendi aldatmacalarına dayanarak yeni bir din başlattılar.
Müritlerin Motivasyonu: Diriliş İnançları
Bugün birçok kişi, öğrencilerin kardeşlik ve sevgi ilan etme ihtiyacıyla motive olduklarını düşünmektedir. Ancak hem Luka’nın hem de Josephus’un yazılarına baktığınızda, tartışmanın merkezinde “havarilerin İsa’da ölülerin dirilişini duyurdukları” olduğunu göreceksiniz. Bu tema onların yazılarında çok önemlidir. Elçi Pavlus da İsa’nın dirilişinin önemini şöyle değerlendirmiştir: “Kim yalan olduğunu bildiği bir şey için ölür?”
3 Aldığım bilgiyi size öncelikle ilettim: Kutsal Yazılar uyarınca Mesih günahlarımıza karşılık öldü, gömüldü ve Kutsal Yazılar uyarınca üçüncü gün ölümden dirildi.
1 KORİNTOSLULARA 15: 3-32
4 (#15:3)
5 Kefas’a*, sonra Onikiler’e* göründü.
6 Daha sonra da beş yüzden çok kardeşe aynı anda göründü. Bunların çoğu hâlâ yaşıyor, bazılarıysa öldüler.
7 Bundan sonra Yakup’a, sonra bütün elçilere, son olarak zamansız doğmuş bir çocuğa benzeyen bana da göründü.
8 (#15:7)
9 Ben elçilerin en önemsiziyim. Tanrı’nın kilisesine* zulmettiğim için elçi olarak anılmaya bile layık değilim.
10 Ama şimdi neysem, Tanrı’nın lütfuyla öyleyim. O’nun bana olan lütfu boşa gitmedi. Elçilerin hepsinden çok emek verdim. Aslında ben değil, Tanrı’nın bende olan lütfu emek verdi.
11 İşte, gerek benim yaydığım, gerek öbür elçilerin yaydığı ve sizin de iman ettiğiniz bildiri budur.
12 Eğer Mesih’in ölümden dirildiği duyuruluyorsa, nasıl oluyor da aranızda bazıları ölüler dirilmez diyor?
13 Ölüler dirilmezse, Mesih de dirilmemiştir.
14 Mesih dirilmemişse, bildirimiz de imanınız da boştur.
15 Bu durumda Tanrı’yla ilgili tanıklığımız da yalan demektir. Çünkü Tanrı’nın, Mesih’i dirilttiğine tanıklık ettik. Ama ölüler gerçekten dirilmezse, Tanrı Mesih’i de diriltmemiştir.
16 Ölüler dirilmezse, Mesih de dirilmemiştir.
17 Mesih dirilmemişse imanınız yararsızdır, siz de hâlâ günahlarınızın içindesiniz.
18 Buna göre Mesih’e ait olarak ölmüş olanlar da mahvolmuşlardır.
19 Eğer yalnız bu yaşam için Mesih’e umut bağlamışsak, herkesten çok acınacak durumdayız.
20 Oysa Mesih, ölmüş olanların ilk örneği olarak ölümden dirilmiştir.
21 Ölüm bir insan aracılığıyla geldiğine göre, ölümden diriliş de bir insan aracılığıyla gelir.
22 Herkes nasıl Adem’de ölüyorsa, herkes Mesih’te yaşama kavuşacak.
23 Her biri sırası gelince dirilecek: İlk örnek olarak Mesih, sonra Mesih’in gelişinde Mesih’e ait olanlar.
24 Bundan sonra Mesih her yönetimi, her hükümranlığı, her gücü ortadan kaldırıp egemenliği Baba Tanrı’ya teslim ettiği zaman son gelmiş olacak.
25 Çünkü Tanrı bütün düşmanlarını ayakları altına serinceye dek O’nun egemenlik sürmesi gerekir.
26 Ortadan kaldırılacak son düşman ölümdür.
27 Çünkü, “Tanrı her şeyi Mesih’in ayakları altına sererek O’na bağımlı kıldı.” “Her şey O’na bağımlı kılındı” sözünün, her şeyi Mesih’e bağımlı kılan Tanrı’yı içermediği açıktır.
28 Her şey Oğul’a bağımlı kılınınca, Oğul da her şeyi kendisine bağımlı kılan Tanrı’ya bağımlı olacaktır. Öyle ki, Tanrı her şeyde her şey olsun.
29 Diriliş yoksa, ölüler için vaftiz* edilenler ne olacak? Ölüler gerçekten dirilmeyecekse, insanlar neden ölüler için vaftiz ediliyorlar?
30 Biz de neden her saat kendimizi tehlikeye atıyoruz?
31 Kardeşler, sizinle ilgili olarak Rabbimiz Mesih İsa’da sahip olduğum övüncün hakkı için her gün ölüyorum.
32 Eğer insansal nedenlerle Efes’te canavarlarla dövüştümse, bunun bana yararı ne? Eğer ölüler dirilmeyecekse, “Yiyelim içelim, nasıl olsa yarın öleceğiz.”
Kim yalan olduğunu bildiği bir şey yüzünden ölür ki?
Açıktır ki öğrenciler, İsa’nın dirilişinin önemini ve buna tanıklık etmeyi mesajlarının merkezine yerleştirmişlerdir. Bu gerçekten yanlış olsaydı, cesedi çalıp saklamışlardı ve mesajlarına karşıt delillerin onları açığa çıkaramaması için dünyayı kandırmış olabilirlerdi. Ancak kendileri, kalplerinde ve zihinlerinde, vaaz ettikleri ve büyük ayaklanmalar yarattıklarının yanlış olduğunu biliyorlardı. Yine de bu görev için hayatlarını verdiler. Temelinin yanlış olduğunu bilselerdi bunu neden yapsınlardı?
İnsanlar uğruna savaştıkları davaya inandıkları için kendilerini davalara verirler. Alternatif olarak, davadan bir fayda bekledikleri için bunu yaparlar. Eğer öğrenciler cesedi çalıp saklamış olsalardı, dirilişin sahte olduğunu herkesten çok onlar bilirdi. Öğrencilerin mesajlarını yaymak için ödedikleri bedeli kendi sözlerinden düşünün. Yanlış olduğunu bildiğiniz bir amaç için böylesine kişisel bir bedel ödeyip ödemeyeceğinizi kendinize sorun:
Müritlerin Ödediği Kişisel Fiyat
8 Her yönden sıkıştırılmışız, ama ezilmiş değiliz. Şaşırmışız, ama çaresiz değiliz.
9 Kovalanıyoruz, ama terk edilmiş değiliz. Yere yıkılmışız, ama yok olmuş değiliz.
10 İsa’nın yaşamı bedenimizde açıkça görülsün diye İsa’nın ölümünü her an bedenimizde taşıyoruz.
11 Çünkü İsa’nın yaşamı ölümlü bedenimizde açıkça görülsün diye, biz yaşayanlar İsa uğruna sürekli olarak ölüme teslim ediliyoruz.
12 Böylece ölüm bizde, yaşamsa sizde etkin olmaktadır.
13 “İman ettim, bu nedenle konuştum” diye yazılmıştır. Aynı iman ruhuna sahip olarak biz de iman ediyor ve bu nedenle konuşuyoruz.
14 Çünkü Rab İsa’yı dirilten Tanrı’nın, bizi de İsa’yla diriltip sizinle birlikte kendi önüne çıkaracağını biliyoruz.
15 Bütün bunlar sizin yararınızadır. Böylelikle Tanrı’nın lütfu çoğalıp daha çok insana ulaştıkça, Tanrı’nın yüceliği için şükran da artsın.
16 Bu nedenle cesaretimizi yitirmeyiz. Her ne kadar dış varlığımız harap oluyorsa da, iç varlığımız günden güne yenileniyor.
17 Çünkü geçici, hafif sıkıntılarımız bize, ağırlıkta hiçbir şeyle karşılaştırılamayacak kadar büyük, sonsuz bir yücelik kazandırmaktadır.
18 Gözlerimizi görünen şeylere değil, görünmeyenlere çeviriyoruz. Çünkü görünenler geçicidir, görünmeyenlerse sonsuza dek kalıcıdır.Biliyoruz ki, barındığımız bu dünyasal çadır yıkılırsa, göklerde Tanrı’nın bize sağladığı bir konut -elle yapılmamış, sonsuza dek kalacak bir evimiz- vardır.
2 Şimdiyse göksel evimizi giyinmeyi özleyerek inliyoruz.
3 Onu giyinirsek çıplak kalmayız.
4 Dünyasal çadırda yaşayan bizler ağır bir yük altında inliyoruz. Asıl istediğimiz soyunmak değil, giyinmektir. Öyle ki, ölümlü olan, yaşam tarafından yutulsun.
5 Bizleri tam bu amaç için hazırlamış ve güvence olarak bize Ruh’u vermiş olan Tanrı’dır.
6 Bu nedenle her zaman cesaretimiz vardır. Şunu biliyoruz ki, bu bedende yaşadıkça Rab’den uzaktayız.
7 Gözle görülene değil, imana dayanarak yaşarız.
8 Cesaretimiz vardır diyorum ve bedenden uzakta, Rab’bin yanında olmayı yeğleriz.
9 Bunun için, ister bedende yaşayalım ister bedenden uzak olalım, amacımız Rab’bi hoşnut etmektir.
10 Çünkü bedende yaşarken gerek iyi gerek kötü, yaptıklarımızın karşılığını almak için hepimiz Mesih’in yargı kürsüsü önüne çıkmak zorundayız.
11 Rab’den korkmanın ne demek olduğunu bildiğimizden insanları ikna etmeye çalışıyoruz. Ne olduğumuzu Tanrı biliyor; umarım siz de vicdanınızda biliyorsunuz.
12 Kendimizi yine size tavsiye etmeye çalışmıyoruz. Ama yürekle değil, dış görünüşle övünenleri yanıtlayabilmeniz için bizimle övünmenize fırsat veriyoruz.
13 Eğer kendimizde değilsek, bu Tanrı içindir. Aklımız başımızdaysa, bu sizin içindir.
14 Bizi zorlayan, Mesih’in sevgisidir. Yargımız şu: Biri herkes için öldü; öyleyse hepsi öldü.
15 Evet, Mesih herkes için öldü. Öyle ki, yaşayanlar artık kendileri için değil, kendileri uğruna ölüp dirilen Mesih için yaşasınlar.
16 Bu nedenle, biz artık kimseyi insan ölçülerine göre tanımayız. Mesih’i bu ölçülere göre tanıdıksa da, artık öyle tanımıyoruz.
17 Bir kimse Mesih’teyse, yeni yaratıktır; eski şeyler geçmiş, her şey yeni olmuştur.
18 Bunların hepsi Tanrı’dandır. Tanrı, Mesih aracılığıyla bizi kendisiyle barıştırdı ve bize barıştırma görevini verdi.
19 Şöyle ki Tanrı, insanların suçlarını saymayarak dünyayı Mesih’te kendisiyle barıştırdı ve barıştırma sözünü bize emanet etti.
20 Böylece, Tanrı aracılığımızla çağrıda bulunuyormuş gibi Mesih’in adına elçilik ediyor, O’nun adına yalvarıyoruz: Tanrı’yla barışın.
21 Tanrı, günahı bilmeyen Mesih’i bizim için günah sunusu yaptı. Öyle ki, Mesih sayesinde Tanrı’nın doğruluğu olalım.Tanrı’yla birlikte çalışan bizler, O’nun lütfunu boş yere kabul etmemenizi ayrıca rica ediyoruz.
2 KORİNTOSLULARA 4: 8– 6:10; 11:24-29
2 Çünkü Tanrı diyor ki, “Uygun zamanda seni duydum, Kurtuluş günü sana yardım ettim.” Uygun zaman işte şimdidir, kurtuluş günü işte şimdidir.
3 Hizmetimizin kötülenmemesi için hiçbir konuda hiç kimsenin sürçmesine neden olmadık.
4 Tersine Tanrı’nın hizmetkârları olarak olağanüstü dayanmada, sıkıntı, güçlük ve elemlerde, dayak, hapis, karışıklık, emek, uykusuzluk ve açlıkta; pak yaşayışta, bilgi, sabır, iyilik, Kutsal Ruh ve içten sevgide; gerçeğin ilanında ve Tanrı’nın gücünde; sağ ve sol ellerimizde doğruluğun silahlarıyla, yücelikte ve onursuzlukta, iyi ünde ve kötü ünde, kendimizi her durumda örnek gösteriyoruz. Aldatanlar sayılıyorsak da dürüst kişileriz.
5 (#6:4)
6 (#6:4)
7 (#6:4)
8 (#6:4)
9 Tanınmıyor gibiyiz, ama iyi tanınıyoruz. Ölümün ağzındayız, ama işte yaşıyoruz. Dövülüyorsak bile öldürülmüş değiliz.
10 Kederliyiz ama her zaman seviniyoruz. Yoksuluz ama birçoklarını zengin ediyoruz. Hiçbir şeyimiz yok ama her şeye sahibiz.
Müritlerin Kahraman Cesareti – Buna inanmış olmalılar
Onlarca yıl süren acı ve zulüm karşısında onların sarsılmaz kahramanlıklarını düşündükçe, mesajlarına içtenlikle inanmamış olmalarının daha da imkansız olduğunu görüyorum. Hiçbir öğrenci acı sona ermedi ve idam edilmekten kaçınmak için ‘itiraf’ etmedi. Hiçbiri bu mesajlardan zenginlik, güç veya kolay bir hayat gibi dünyevi bir menfaat elde etmedi. Mesajlarını bu kadar uzun süre, bu kadar kararlı ve kamuoyuna açık bir şekilde sürdürmeleri, gerçekten inandıklarını gösteriyor. Bu inancı tartışmasız bir gerçek olarak kabul ettiler. Ancak gerçekten inanmış olsalardı, kesinlikle İsa’nın cesedini çalıp ortadan kaldıramazlardı.
Harvard’da hukuk öğrencilerine tanıklıklardaki zayıflıkların nasıl araştırılacağını öğreten ünlü bir ceza avukatı, öğrenciler hakkında şunları söyledi:
“Askeri savaş yıllıkları, buna benzer kahramanca istikrar, sabır ve gözü kara cesaret örneklerine neredeyse hiç rastlamaz. İnançlarının temellerini ve ileri sürdükleri büyük gerçeklerin kanıtlarını dikkatle gözden geçirmek için her türlü motivasyona sahiptiler.” Yeşil Yaprak, 1874. Dört Evangelistin Tanıklığının Adalet Mahkemelerinde Uygulanan Delil Kurallarına Göre İncelenmesi, s. 29.
İktidardakilerin tarihsel sessizliğiyle karşılaştırıldığında…
Yahudi ve Romalı yetkililerin sessizliği de bununla bağlantılıdır. Bu düşman tanıklar hiçbir zaman “gerçek” hikayeyi anlatmaya ya da öğrencilerin ne kadar hatalı olduğunu göstermeye ciddi bir girişimde bulunmadılar. Dr. Montgomery’nin belirttiği gibi:
“Bu, aynı anda sinagoglarda sunulan Mesih’in dirilişine dair tanıklığın güvenilirliğinin altını çiziyor – muhalefetin dişlerine rağmen, düşman çapraz sorgulayıcılar arasında, eğer gerçekler aksi olsaydı, davayı kesinlikle mahvederlerdi…”Montgomery, 1975. Yasal Muhakeme ve Hıristiyan Savunmacılığı. s88-89
Bu sorunun her yönünü ele alacak yerimiz yok. Bununla birlikte, öğrencilerin sarsılmaz cesareti ve aynı dönemdeki düşman otoritelerin sessizliği, Mesih’in dirildiğine dair önemli işaretler taşır. Bu konu ciddi ve dikkatli bir incelemeye değerdir. Bunu yapmanın bir yolu, olayı Kutsal Kitap bağlamında anlamaktır. Başlamak için harika bir yer Musa’nın yanı sıra İbrahim’in İşaretleri’dir. İsa’dan bin yıldan fazla süre önce yaşamış olmalarına rağmen, onun ölümünü ve dirilişini peygamberlik etmişlerdir. İşaya aynı zamanda dirilişin gerçekleşmesinden 750 yıl önce de peygamberlik etmişti.