Nuh Tartışması: Tufan gerçekleşmiş olabilir mi?

^{_{Distant Shores Media/Sweet Publishing, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons}}

2014 yılında “Nuh” filmi vizyona girdiğinde birçok heyecan ve tartışma yaşanmıştı. Eleştirmenler, İncil’deki anlatımı takip etmemesi nedeniyle olay örgüsünü sorguladılar. İslam dünyasında, bir peygamberin görsel olarak tasvir edilmesi kesinlikle yasak olduğu için birçok ülke filmi yasakladı. Ancak bu sorunlar, çok daha derin ve uzun süredir devam eden tartışmalarla karşılaştırıldığında önemsizdir.

Dünya çapında böyle bir sel gerçekten yaşandı mı? Bu, sorulmaya değer bir soru.

Dünyanın dört bir yanındaki birçok kültür, geçmişlerinde büyük bir tufan efsanesini koruyor. Depremler, yanardağlar, kontrol edilemeyen yangınlar veya vebalar gibi diğer felaketlerle ilgili benzer efsaneler bu tufan kayıtlarına sahip geniş kültürlerde mevcut değildir. Yani, geçmişteki küresel bir tufanın anılarına dair antropolojik kanıtlar mevcuttur. Peki, bugün Nuh Tufanı’nın geçmişte gerçekleştiğine işaret eden herhangi bir fiziksel kanıt var mı?

Tsunamilerde Görülen Taşkın Suyunun Hareket Ettirici Gücü

Tsunami 2011’de Japonya kıyılarını vurdu

Böyle bir sel olsaydı, dünyaya ne yapacağını tahmin ederek başlayalım. Elbette böyle bir sel, kıtasal mesafeler boyunca büyük hız ve derinliklerde hareket eden, hayal edilemeyecek miktarda su içerirdi. Yüksek hızlarda hareket eden büyük miktardaki suyun kinetik enerjisi çok fazladır (KE = ½ * kütle * hız^2). Sellerin bu kadar yıkıcı olmasının nedeni budur. 2011 yılında Japonya’yı harap eden tsunami resimlerini düşünün. Orada kinetik su enerjisinin neden olduğu büyük hasarı gördük. Tsunami, arabalar, evler ve tekneler gibi büyük nesneleri kolayca alıp sürükledi. Hatta yoluna çıkan nükleer reaktörleri bile felce uğrattı.

Bu tsunami, birkaç ‘büyük’ dalganın enerjisinin nasıl hareket ettiğini ve yoluna çıkan neredeyse her şeyi yok ettiğini gösterdi.

Tortular ve Tortul Kayaçlar

Ekvador’da taşan bir nehir. Su kahverengidir çünkü hızlı hareket eden su çok fazla kir – tortu taşır

Böylece suyun hızı arttığında giderek daha büyük tortuları toplayacak ve taşıyacaktır. Su hızı arttıkça toprak parçacıkları, ardından kum, ardından kayalar ve hatta büyük taşlar birlikte taşınır.

Taşan nehirlerin kahverengi olmasının nedeni budur. Bu nehirler, suyun üzerinden geçtiği yüzeylerden topladığı tortu (toprak ve kaya) ile yüklüdür.

New England’da okyanusa dökülen kahverengi sel sularını gösteren bir hava fotoğrafı. Sular tortu nedeniyle kahverengidir.

Tortular ‘kuru’ bir akışta bile parçacık boyutuna göre katmanlara ayrılacaktır

Su yavaşlamaya başladığında ve kinetik enerjisini kaybettiğinde bu tortuları bırakır. Bu tortular, kat kat birikerek tortul kaya adı verilen belirli bir kaya türünü oluşturur.

2011 Japonya tsunamisinden kalma tortular, hareketli suyun oluşturduğu tortul kayaların krep katmanları gibi görünümünü gösteriyor. Bu görüntü British Geological Survey web sitesinden alınmıştır.

Tarihte Oluşan Tortul Kayaçlar

Tortul kayalar, üst üste yığılmış krep benzeri katmanlarla kolayca tanınabilir. Aşağıdaki resim, 2011’de Japonya’daki yıkıcı tsunami sırasında biriken yaklaşık 20 cm kalınlığındaki tortul katmanları göstermektedir.

MS 859’da Japonya’yı vuran tsunamiden kaynaklanan tortul kaya. Ayrıca yaklaşık 20-30 cm kalınlığında tortul kayalar da üretti. British Geological Survey web sitesinden alınmıştır

Tsunamiler ve nehir selleri, sel geri çekildikten ve her şey normale döndükten çok sonra bile bu tortul kayalarda iz bırakırlar.

Peki, benzer şekilde, İncil’in gerçekleştiğini iddia ettiği küresel bir tufanın işareti olan tortul kayalar mı buluyoruz? Bu soruyu sorup etrafa baktığınızda tortul kayaların kelimenin tam anlamıyla gezegenimizi kapladığını göreceksiniz. Bu tür düz katmanlı kayaları otoyol kesimlerinde görebilirsiniz. Bu tortul kayaların Japonya’daki tsunamilerin oluşturduğu katmanlarla karşılaştırıldığında farkı, büyüklüğüdür. Hem dünya çapında yanal olarak hem de dikey kalınlıkları açısından tsunami tortu katmanlarını gölgede bırakırlar. Seyahat ettiğim yerlerdeki tortul kayaların bazı fotoğraflarını düşünün.

Dünyadaki Tortul Tabakalar

Fas’ın iç kesimlerinde kilometrelerce uzanan ve dikey olarak yüzlerce metre kalınlığa sahip oluşumlar.

Joggins, Nova Scotia’daki tortul kayalar. Katmanlar yaklaşık 30 derece eğimli ve dikey olarak bir kilometreden fazla derinlikte istiflenmiş.

Hamilton, Ontario’daki bir yamaçta metrelerce kalınlıkta dikey tortul kayalar görülüyor. Bu, yüzlerce mil boyunca uzanan Niagara Kayalığı’nın bir parçasıdır.

Bu tortul oluşum Kuzey Amerika’nın büyük bir bölümünü kaplıyor

ABD’nin Orta Batısı boyunca uzanan yolculukta tortul oluşumlar

Bu tortul kayalarla karşılaştırmak için arabaların (zar zor görülebilen) ölçeğine dikkat edin

ABD Ortabatısındaki Bryce Kanyonu Tortul Oluşumları

ABD’nin Orta Batısı’ndan geçen devasa tortul oluşumlar

ABD Ortabatısındaki Sedimanter Tabakaların Kıtasal Boyutu. Kilometrelerce kalınlıkta ve yanal olarak yüzlerce mil boyunca uzanan. Dr. Steve Austin’in ‘Büyük Kanyon: Felaket Anıtı’ kitabından alınmıştır.

Yani, bir tsunami Japonya’da yıkıma neden oldu, ancak santimetre cinsinden ölçülen tortul katmanlar bıraktı ve iç kısımlara sadece birkaç kilometre uzandı. Peki, neredeyse tüm dünyada (okyanus tabanı dahil) bulunan devasa ve kıta çapındaki tortul oluşumlara ne sebep oldu? Bunlar dikey olarak yüzlerce metre ve yanal olarak binlerce kilometre ölçülür. Geçmişte bir noktada hareket eden su, bu devasa katmanları oluşturmuştu. Bu tortul kayaçlar Nuh Tufanı’nın imzası olabilir mi?

Sedimanter Oluşumların Hızlı Birikimi

Hiç kimse inanılmaz büyüklükte tortul kayaların gezegeni kapladığını iddia etmiyor. Soru, bu tortul kayaların çoğunu tek bir olayın, yani Nuh Tufanı’nın mı oluşturduğu. Alternatif olarak, bir dizi küçük olay (Japonya’daki 2011 tsunamisi gibi) zamanla mı bu katmanları biriktirdi? Aşağıdaki şekil bu ikinci kavramı göstermektedir.

İncil’deki sel dışında ne kadar büyük tortul oluşumların meydana geldiğinin kavramsal çizimi.

Bu tortul oluşum modelinde (neo-felaketçilik olarak adlandırılır), bir dizi yüksek etkili tortul olay büyük zaman aralıklarıyla ayrılır. Bu olaylar, önceki katmanlara yeni tortul katmanlar ekler. Yani, zamanla bu olaylar dünya çapında gördüğümüz devasa oluşumları oluşturuyor.

Toprak Oluşumu ve Sedimanter Tabakalar

Prens Edward Adası’ndaki tortul kayaya dikkat edin. Üzerinde bir toprak tabakasının oluştuğunu görebilirsiniz. Bu, sel sularının bu tabakaları kaplamasından bu yana bir süre geçtiğini gösteriyor.

Bu iki model arasında değerlendirme yapmamıza yardımcı olabilecek herhangi bir gerçek dünya verisi var mı? Bunu fark etmek aslında o kadar da zor değil. Bu tortul oluşumların birçoğunun üzerinde toprak katmanlarının oluştuğunu görebiliyoruz. Bu nedenle, toprak oluşumu tortul çökelmeden sonra geçen zamanın fiziksel ve gözlemlenebilir bir göstergesidir. Toprak, ufuk adı verilen katmanlar halinde oluşur (A ufku – genellikle organik madde içeren koyu renkli, B ufku – daha fazla mineral içeren vb.).

Tipik Toprak Ufuklarının Model Diyagramı

ABD’nin Ortabatısındaki tortul kayaların üzerinde ince bir toprak tabakası (ve ağaçlar) oluşmuştur. Toprak oluşumu zaman aldığından, bu durum bu tortul kayaların bir süre önce oluştuğunu gösterir.

ABD’nin Ortabatısındaki tortul kayaların üzerinde açıkça görülen toprak tabakası. Bu kayalar bir süre önce bu şekilde oluşmuş.

Deniz Tabanı Biyotürbasyonu ve Tortul Kayaçlar

Okyanus yaşamı, okyanus tabanını oluşturan tortul tabakalarında etkinliklerinin izlerini bırakır. Solucan delikleri, istiridye tünelleri ve diğer yaşam belirtileri (biyoturbasyon olarak bilinir) yaşamın açıklayıcı işaretleridir. Biyoturbasyon biraz zaman aldığından, varlığı katmanların oluşmasından bu yana geçen süreyi gösterir.

Sığ denizlerin dibindeki yaşam, oldukça kısa bir süre içinde kendi izlerini bırakacaktır. Buna biyoturbasyon denir.

‘Zaman geçiyor’ düzlemlerinde toprak oluşumu veya biyotürbasyona dair kanıt arayarak felaket dizileri modelinin test edilmesi

Toprak ve Biyoturbasyon: Kayaçlar Ne Söylüyor?

Bu bilgilerle donanmış olarak, bu ‘zaman geçtikçe’ katman sınırlarında toprak oluşumu veya biyoturbasyon kanıtlarını arayabiliriz. Neo-felaketçilik, bu sınırların önemli dönemler boyunca karada veya su altında açığa çıktığını iddia eder. Bu durumda, bu yüzeylerde toprak veya biyoturbasyon göstergelerinin gelişmiş olmasını beklemeliyiz. Sonraki seller bu zaman sınırı yüzeylerini gömdüğünde, toprak veya biyoturbasyon da gömülmüş olurdu. Yukarıdaki ve aşağıdaki fotoğraflara bir göz atın. Katmanlarda toprak oluşumuna ya da biyoturbasyona dair herhangi bir kanıt görüyor musunuz?

ABD’nin Ortabatısındaki bu tortul oluşumda toprak katmanları veya biyolojik türbasyona dair bir kanıt yok.

Yukarıdaki ve aşağıdaki fotoğraflarda toprak katmanlarına veya biyoturbasyona dair hiçbir kanıt yoktur. Hamilton yamaç fotoğrafını incelediğinizde katmanlar arasında biyolojik türbasyon veya toprak oluşumuna dair hiçbir kanıt görmeyeceksiniz. Yalnızca üst yüzeylerde toprak oluşumlarını görebiliyoruz, bu da yalnızca son katmanın oluşmasından sonra zamanın geçtiğini gösteriyor. Katmanlar arasında toprak veya biyoturbasyon gibi herhangi bir zaman göstergesinin bulunmaması, alt katmanların üst katmanla neredeyse aynı anda oluştuğunu gösteriyor. Ancak bu oluşumlar dikey olarak yaklaşık 50-100 metreye kadar uzanıyor.

Kırılgan veya Esnek: Tortul Kayaların Katlanması

1980 yılında Saint Helens Dağı’nda oluşan tortul tabakalar, 1983 yılında kırılgan hale gelmişti. Dr. Steve Austin’in ‘Büyük Kanyon: Felaket Anıtı’ kitabından alınmıştır.

Su, başlangıçta tortul tabakaları biriktirdiğinde, tortul kayalara nüfuz eder. Böylece yeni oluşmuş tortul tabakalar oldukça esnektir. Ancak bu tortul katmanların kuruması ve sertleşmesi yalnızca birkaç yıl alır. Bu olduğunda tortul kaya kırılgan hale gelir. Bilim insanları bunu 1980’deki Saint Helens Dağı patlaması ve ardından 1983’teki göl ihlali olaylarından öğrendiler. Bu tortul kayaların kırılgan hale gelmesi sadece üç yıl sürdü.

Gevrek kaya, eğilme gerilimi altında kırılır. Bu diyagram prensibi göstermektedir.

Tortul kayaçlar çok çabuk kırılganlaşır. Kırılgan olduğunda büküldüğünde kırılır

Kırılgan Niagara Kayalığı

Niagara yamacında bu tür kaya kırılmalarını görebiliriz. Bu çökeltiler çöktükten sonra kırılgan hale gelmiştir. Daha sonra bir yükselme bu tortul katmanlardan bazılarını yukarı ittiğinde, kayma gerilimi altında kırıldılar. Bu, yüzlerce kilometre boyunca uzanan Niagara kayalığını oluşturdu.

Niagara yamacı, kayma gerilimi altında kırılan ve bir fay hattı boyunca yukarı itilen tortul kayadır.

Niagara yamacı yüzlerce kilometre uzanan bir yükseliştir.

Bu nedenle, Niagara kayalığını oluşturan yükselmenin, bu tortul katmanlar kırılgan hale geldikten sonra meydana geldiğini biliyoruz. Bu olaylar arasında, tabakaların sertleşmesi ve kırılgan hale gelmesi için yeterli zaman geçmiş olmalıdır. Bu, uzun zaman dilimleri gerektirmese de, birkaç yıl sürer; bu, Saint Helens Dağı’nın gösterdiği bir durumdur.

Esnek Tortul Oluşumlar Fas’ta

Aşağıdaki fotoğraf, Fas’ta fotoğraflanan büyük tortul oluşumları göstermektedir. Strata formasyonunun bir bütün olarak büküldüğünü görebilirsiniz. Gerilim altında (çekildiğinde) ya da kayma altında (yanlamasına kırılma) herhangi bir kırılma belirtisi yoktur. Bu nedenle, bu dikey oluşumun tamamı büküldüğünde hala esnek olmalıdır. Ancak tortul kayanın kırılgan hale gelmesi sadece birkaç yıl sürer. Bu, formasyonun alt katmanları ile üst katmanları arasında önemli bir zaman aralığı olamayacağını gösterir. Eğer bu katmanlar arasında bir ‘zaman geçişi’ olsaydı, alt katmanlar kırılgan hale gelir ve büküldüğünde kırılırdı.

Fas’taki tortul oluşumlar. Formasyonun tamamı bir bütün olarak bükülmüştür, bu da büküldüğünde hala esnek olduğunu gösterir. Bu, formasyonun altından üstüne kadar hiçbir zaman aralığının olmadığını gösterir.

Grand Canyon’daki Esnek Formasyonlar

Aşağıdaki şekil, Grand Canyon’daki bir monocline (bükülerek yükselme) yapısını gösteriyor ve bu yapı yaklaşık 5000 feet (bir mil) kadar dikey olarak yükselmiş. Dr. John Morris’in “Genç Dünya” adlı kitabından uyarlanmıştır.

Grand Canyon’da aynı tür bükülmeyi görebiliriz. Geçmişte bir zamanlar, Niagara Kayalığı’nda olduğu gibi bir yükselme (monocline) meydana gelmiş. Bu olay, formasyonun bir tarafını bir mil veya 1,6 km kadar dikey olarak yukarı kaldırmış. 7000 feet’lik yükseltiyi, yükselmenin diğer tarafında 2000 feet’e kıyasla görebilirsiniz (bu da 5000 feet’lik bir yükseklik farkı oluşturur ki bu, metrik olarak 1,5 km’dir). Ancak bu katmanlar, Niagara Kayalığı’ndaki gibi kırılmamış. Bunun yerine, formasyonun hem alt kısmı hem de üst kısmı bükülmüş. Bu, tüm formasyon boyunca katmanların hala esnek olduğunu ve alt katmanların kırılgan hale gelmesi için yeterli zamanın geçmediğini gösterir.

Tapeats’ta, Grand Canyon’un tortul formasyonlarının alt katmanlarında meydana gelen bükülme. Dr. Steve Austin’in ‘Büyük Kanyon: Felaket Anıtı’ kitabından alınmıştır.

Dolayısıyla, bu katmanların altından üstüne kadar geçen süre en fazla birkaç yıldır (tortul katmanların sertleşip kırılgan hale gelmesi için gereken süre).

Alt katmanlar ile üst katmanlar arasında bir dizi sel olayı için yeterli zaman yoktur. Bu devasa kaya katmanları, binlerce kilometrekarelik bir alan boyunca tek bir çökelme olayında birikmiştir. Bu kayalar, Nuh Tufanı’nın kanıtlarını göstermektedir.

Nuh Tufanı ve Mars’taki Sel

Nuh Tufanı’nın gerçekten meydana geldiği fikri, alışılmışın dışındadır ve üzerinde düşünülmesi gerekir.

Ancak günümüzün ironik bir durumunu düşünmek öğretici olabilir. Mars gezegeni, kanal oluşumları ve çökelme kanıtları sergiliyor. Bu nedenle bilim insanları, Mars’ın bir zamanlar büyük bir sel suları altında kaldığını öne sürüyorlar.

Bu teorinin en büyük sorunu, Kızıl Gezegen’de bugüne kadar hiç kimsenin su keşfetmemiş olmasıdır. Ancak Dünya’nın yüzeyinin üçte ikisi su ile kaplıdır. Dünya, düzleştirilmiş ve yuvarlak bir küreyi 1,5 km derinliğe kadar kaplayacak kadar su içerir. Yıkıcı bir felaketle hızla birikmiş gibi görünen kıta büyüklüğündeki tortul oluşumlar, dünyayı kaplamaktadır. Ancak birçok kişi bu gezegende böyle bir tufanın meydana geldiğini varsaymanın sapkınlık olduğunu düşünüyor. Ama Mars için bunu aktif olarak değerlendiriyoruz. Bu çifte standart değil mi?

Nuh filmine, Hollywood senaryosu olarak yazılmış bir efsanenin yeniden canlandırılması olarak bakabiliriz. Ancak belki de kayaların, taşlarla yazılmış bu tufan hakkında haykırıp bağırmadıklarını yeniden düşünmeliyiz.