Bunlar, İsa (Mesih – A.S.) gelmeden yüzlerce yıl önce yazılmış ve kaydedilmiş spesifik peygamberliklerdir ve İsa’yı doğru tahmin ederler. Bu peygamberlikler yazılmışlardır ve hala daha Yahudi ayetlerinde yazılıdırlar (!) – İncil veya Kur’an-ı Kerim’de değil.
Son yazılarımızda peygamberlerin Mesih’in ismini (tahminleri İsa ismiydi) ve onun geleceği zamanı nasıl tahmin ettiklerinin işaretini görmüştük. Öyleyse, Yahudi halkının, İsa kitaplarında yazmasına rağmen, neden hala O’nu (Mesih) olarak kabul etmedikleri sorusunu ortaya çıkarıyor.
Bu soruya bakmadan önce, soruyu sorma şeklimin tam olarak doğru olmadığını söylemeliyim. İsa’nın (A.S.) yaşamındaki birçok Yahudi onu Mesih olarak kabul etti. Bugün de onu Masih olarak kabul eden birçok kişi var. Ama gerçek şu ki, bir ulus olarak, onu kabul etmediler. Peki neden?
Yahudiler Neden İsa’yı Mesih Olarak Kabul Etmiyorlar?
Matta İncili, Isa (A.S.) ile Yahudi din öğretmenleri (Ferisiler ve Sadukiler olarak adlandırılır – imamların bugünkü rolleri benzerdi) arasında bir karşılaşma kaydeder. Onu zorlamak için bir soru sormuşlardı ve İsa’nın yanıtı şöyle olmuştu
İsa onlara, “Siz Kutsal Yazılar’ı ve Tanrı’nın gücünü bilmediğiniz için yanılıyorsunuz” diye karşılık verdi.
Matta 22:29
Bu karşılık bize önemli bir ipucu verir. Bu insanlar halka Tevrat ve Zebur’u öğreten liderler olsalar da, İsa onları kutsal yazıları bilmemek ve Tanrı’nın gücünü bilmemekle suçladı. Bununla ne demek istedi? Uzmanlar ‘kutsal yazıları nasıl bilemezler’?
Yahudiler BÜTÜN ayetleri bilmiyorlardı
Liderlerin Tevrat ve Zebur’da ne hakkında konuştuklarını ve neyi referans aldıklarını incelediğinizde, sadece bazı kehanetlerin farkında olduklarını fark edeceksiniz – diğerlerinin değil. Bu nedenle, örneğin Bakire’nin Oğlu’nun İşaretinde uzmanların Mesih’in Beytlehem’den gelecek olduğu kehanetini bildiklerini görüyoruz. İşte Kanun uzmanlarının İsa’nın doğumunda Kral Hirodes’e Mesih’in nerede doğacağını göstermek için aktardığı ayet:
Ama sen, ey Beytlehem Efrata,
Yahuda boyları arasında önemsiz olduğun halde,
İsrail’i benim adıma yönetecek olan senden çıkacak.
Onun kökeni öncesizliğe, zamanın başlangıcına dayanır.
Mika 5:2
Mesih’e atıfta bulunan ayeti bildiklerini göreceksiniz (= Masih – bu terimlerin neden aynı olduğunu görmek için buraya bakınve bu ayetin ona ‘cetvel’ olarak atıfta bulunduğunu göreceksiniz. Yahudi uzmanlar tarafından iyi bilinen bir başka pasaj,2. Mezmur’dur. iİlk önce ‘Mesih’ unvanını tanıtan ve ‘Mesih’in’ Siyon’da (= Yeruşalim veya Kudüs) Kral olarak kurulacağını Davut’tan (A.S) esinlenerek söylendiğini görürüz.
Dünyanın kralları saf bağlıyor … Hükümdarlar birleşiyor … RAB’be ve meshettiği krala karşı … Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor… Sonra öfkeyle uyarıyor onları ve “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon‘a oturttum” diyor.
Zebur – 2. Mezmur
Yahudi öğretmenler de Zebur’un aşağıdaki bölümlerinin farkındaydılar
Ya Rab, … Kulun Davut’un hatırı için, Meshettiğin krala yüz çevirme … RAB Davut’a kesin ant içti, Andından dönmez: “Senin soyundan birini tahtına oturtacağım – … “Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım, Meshettiğim kralın soyunu ışık olarak sürdüreceğim.”
132. Mezmur 10-18 Zebur
Yahudiler Tanrı’nın gücünü mantıklarıyla sınırlandırdıkları için bilmiyorlardı
Böylece hepsi tek bir yöne işaret eden bazı bölümleri biliyorlardı – Mesih’in iktidarla yöneteceği… İsa (A.S.) zamanında Yahudilerin İsrail topraklarında Roma işgali altında yaşadıkları göz önüne alındığında (Yahudilerin tarihi için buraya bakınız) bu istedikleri tek Mesih idi. İktidarla gelecek ve nefret edilen Romalıları püskürtecek ve Kral Davut’un 1000 yıl önce kurduğu güçlü Krallığı kuracak bir Mesih istiyorlardı. (Davut’un geçmişi için buraya bakınız). Bu özlem, Allah’ın planından ziyade kendi arzularından şekillendirilmiş bir Mesih’e sahip olmalarını, tüm kutsal yazıları incelemekten alıkoymuştur. Sonra insan akıllarını, düşüncelerinde Tanrı’nın gücünü sınırlamak için kullandılar. Peygamberlikler Mesih’in Yeruşalim’de hükmedeceğini söylüyorlardı. İsa Yeruşalim’in gücü ile hükmetmedi. Bu nedenle Mesih olamazdı! Bu basit mantıktı. Onu doğrusal ve insan mantıklarıyla sınırlandırarak Tanrı’nın gücünü sınırladılar.
Bugüne kadar Yahudiler büyük ölçüde Zebur’un kehanetlerini bilmiyorlar. Tanah adındaki kitaplarında olmasına rağmen (= Tevrat + Zebur) ancak Tevrat’ı okurlar. Tanrı’nın TÜM kutsal yazıları tanıma emirlerini görmezden geliyorlar ve bu nedenle diğer peygamberliklerden habersizler ve Tanrı’yı insan mantığıyla sınırlayarak, Mesih’in hükmetmesi gerektiği ve İsa’nın hükmetmemesi nedeniyle Mesih olamayacağını ileri sürüyorlar. Hikayenin sonu! Soruyu daha fazla araştırmaya gerek yok! Bugüne kadar çoğu Yahudi konuya daha fazla bakmıyor.
Mesih: ‘Ayrılmak’ için … geliyor
Ama eğer kutsal yazıları inceleselerdi, şimdi öğrenmek üzere olduğumuz bir şeyi öğrenirlerdi. Son makalede, peygamber Daniel’in (A.S.) Mesih’in geliş zamanını doğru tahmin ettiğini gördük. Şimdi de Mesih hakkında başka ne dediğine dikkat edin. (=Meshedilmiş Olan = Mesih)
“Şunu bil ve anla: Yeruşalim’i yeniden kurmak için buyruğun verilmesinden, meshedilmiş olan önderin gelişine dek yedi hafta geçecek. Altmış iki hafta içinde Yeruşalim yeniden sokaklarla, hendeklerle kurulacak. Ancak bu sıkıntılı zamanlarda olacak. Bu altmış iki hafta sonunda meshedilmiş olan öldürülecek ve onu destekleyen olmayacak. Gelecek önderin halkı, kenti ve kutsal yeri yerle bir edecek. Sonu tufanla olacak: Savaş sona dek sürecek. Yıkımların da olacağı kararlaştırıldı.”
Daniel 9:25-26
Daniel’in Mesih’in gelişinde ne olacağı ile ilgili söylediklerine bakın. Daniel, Masih’in hükmedeceğini mi tahmin ediyor? Ata Davut’un tahtını işgal edip işgalci Roma gücünü yok edeceğini mi? Hayır! Aslında Masih’in ‘ayrılacağı ve hiçbir şeye sahip olmayacağı’ yazıyor. Sonra yabancıların kutsal alanı (Yahudi Tapınağı) ve şehri (Yeruşalim) yok edeceklerini ve ıssız hale geleceğini söylüyor. Eğer İsraillilerin tarihine bakarsanız bunun gerçekten de olduğunu görürsünüz. İsa’nın gitmesinden kırk yıl sonra Romalılar geldiler, Tapınak’ı yakıp, Yerulakim’i yıktılar ve Yahudileri topraktan sürülmeleri için dünya çapında sürgüne gönderdiler. Olaylar daha önce Lanetler’de Peygamber Musa (PBUH) tarafından tahmin edildiği gibi, MS 70’de, MÖ 537’de Daniel tarafından kehanet edildiği gibi gerçekleşti.
Yani Daniel Mesih’in hükmetmeyeceğinin peygamberliğinde bulunmuştu! Bunun yerine ‘ayrılacak ve hiçbir şeye sahip olmayacaktı.’ Yahudi liderler bunu kaçırdılar çünkü ‘kutsal yazıları bilmiyorlardı’. Fakat bu başka bir soruna yol açıyordu. Daniel’in kehaneti (‘ayrılık’) ile Yahudilerin aşina oldukları (Mesih’in hükmedeceği) arasında bir çelişki yok mudur? Ne de olsa, tüm peygamberlerin Allah’tan mesajları olsaydı, hepsinin Musa (A.S.) tarafından Tevrat’ta belirtildiği gibi gerçekleşmesi gerekirdi. Mesih’in ayrılması VE hükmetmesi nasıl mümkün olabilir? İnsan mantığı “Tanrı’nın gücü” nü geride bırakmış gibiydi.
‘Hükmetme’ ve ‘Ayrılma’ arasındaki çelişki açıklanıyor
Fakat elbette mantıkları Tanrı’nın gücünden daha güçlü değildi. Onlar basitçe, bizler gibi, yaptıkları bir varsayımı tanımıyorlardı. Mesih’in sadece bir kez geleceğini varsaydılar. Eğer durum böyle olsaydı, Mesih’in üstünlüğü ile “ayrılması” arasında bir çelişki olurdu. Böylece Tanrı’nın mantıklarından dolayı zihinlerindeki gücünü sınırladılar, ama sonuçta hatalı olan mantıktı. Mesih iki kez gelecekti. İlk geldiğinde ‘ayrılma ve hiçbir şeye sahip olmama’ kehanetlerini yerine getirecekti ve ikinci geldiğinde ‘hükümdarlık’ kehanetlerini yerine getirecekti. Bu açıdan “çelişki” kolayca çözülebilir.
Biz de aynı şekilde TÜM kutsal yazıları kaçırıp Tanrı’nın gücünü sınırlıyor muyuz?
Peki Mesih’in ‘ayrılması ve hiçbir şeye sahip olmaması’ ne anlama gelir? Yakın zamanda bu soruya bakacağız. Ancak şimdilik Yahudilerin işaretleri nasıl kaçırdıklarını düşünmek belki daha yararlı olacaktır. Yahudilerin Mesih’in işaretlerini görmemesinin iki sebebini zaten gördük. Aynı zamanda, İncil’in Yuhanna Müjdesinde yazılı olan ve İsa (A.S.) ile din liderleri arasında geçen bir konuşma daha vardır.
John5:39-40,44
Başka bir deyişle, Yahudilerin Mesih’in işaretlerini kaçırmasının üçüncü nedeni, onları kabul etmeyi ‘reddetmeleriydi’. Çünkü Tanrı’nın onayından ziyade birbirlerinin onayını kazanmakla daha fazla ilgileniyorlardı!
Yahudiler diğer insanlardan daha fazla yanlış yönlendirilmiş değildirler. Yine de, İsa’nın Mesih olduğunu gösteren işaretleri kaçırdıkları için onları yargılamak bizim için kolaydır. Ama parmaklarımızı onlara doğrultmadan önce belki de kendimize bakmalıyız. Dürüstçe ‘tüm kutsal yazıları’ bildiğimizi söyleyebilir miyiz? Yahudiler gibi biz de sadece sevdiğimiz, rahat ettiğimiz ve anladığımız kutsal metinlere bakmıyor muyuz? Ve insan mantığımızı sık sık zihnimizdeki Tanrı’nın gücünü sınırlamak için kullanmıyor muyuz? Ya da bazen kutsal metinleri kabul etmeyi bile reddediyoruz, çünkü başkalarının Tanrı’nın söylediklerinden daha fazla ne düşündüğünden endişe duymuyor muyuz?
Yahudilerin işaretleri kaçırma şekli bizim için bir uyarı olmalı. Kendimizi yalnızca tanıdığımız ve sevdiğimiz kutsal metinlerle sınırlamaya cesaret edemeyiz. İnsan mantığımızla Tanrı’nın gücünü sınırlamaya cesaret edemeyiz. Ve kutsal yazıların öğrettiklerini kabul etmeyi reddetmeye cesaret edemeyiz. Yahudilerin yaklaşmakta olan Masih’in işaretlerini nasıl kaçırdığına dair bu uyarılarla donanmış, şimdi kilit bir kişinin gelmesini anlamaya başlıyoruz – Hizmetkar